Imaginary เป็นชุดที่แข็งแกร่งของ Galaxian เนื่องจากเป็นเกมสีที่ “แท้จริง” เกมแรก กราฟิกทั้งหมดของ Galaxian อยู่ในสี RGB (แดง-เขียว-น้ำเงิน) โดยที่แต่ละ pixel มีค่า RGB สามค่า ด้วยเหตุนี้ Galaxian จึงนำเสนอเอเลี่ยนที่เหมือนแมลงที่มีสีสันสดใสและมีเรือรบที่กำหนดไว้อย่างดีสำหรับผู้เล่น พื้นหลังของ starscape ก็น่าดึงดูดเช่นกัน
เสียง ต่างจาก graphic ที่ยอดเยี่ยม หากเรียกได้ว่าเสียงนั้นช่างเลวร้าย เมื่อใส่เศษหนึ่งส่วนสี่แล้วกด Start เสียง Woody the Woodpecker ที่ส่งเสียงดังและร้องโหยหวนก็ดังออกมาจากตู้และมันก็ยิ่งแย่ลงจากนี้ไปเท่านั้น
เช่นเดียวกับ Space Invaders Galaxian มีเสียงพื้นหลังที่เร้าใจ แต่นี่เป็นเสียงพึมพำมากกว่าและละเลยได้ง่าย แม้เสียงจะเต้นเร็วแต่ก็ยังทำให้เกิดความกังวลในตัวฉันอยู่บ้าง เอฟเฟกต์เสียงที่ดีที่สุดในเกมคือเสียงยิง แม้ว่าเสียงเมื่อมนุษย์ต่างดาวถูกยิงก็ไม่เลวเช่นกัน
ความหวังใดๆ เกี่ยวกับเสียงธรรมดาๆ จะถูกกำจัดโดยขยะที่เล่นเมื่อมนุษย์ต่างดาวโฉบลงมาที่ Galaxip: มันเป็นเสียงนกหวีดแหลมที่ดังกว่าเสียงอื่นๆ ของเกมถึงสามเท่าอย่างแท้จริง เสียงนั้นเล่นซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนอยากทุบตู้ให้เป็นชิ้นๆ ด้วยค้อนเลื่อน ที่น่ารำคาญมากคือเสียงกาแล็กซิพทำลายล้าง ได้ยินทุกครั้งที่ฉันหายใจเข้า/หายใจออก
ราวกับว่าเสียงไม่กระทบกระเทือนจิตใจมากพอ Midway โจมตีเราด้วยเกมที่เล่นไม่ได้ สถานที่ตั้งนั้นเหมือนกับ Space Invaders ยกเว้นแทนที่จะเป็นฐานบนโลกที่ป้องกันการบุกรุกของเอเลี่ยน เรือบินผ่านอวกาศเพื่อค้นหาการทำลายของมนุษย์ต่างดาว มนุษย์ต่างดาวไม่ได้เคลื่อนที่เป็นแถว
แต่บางครั้งกลุ่มที่กระจัดกระจายก็บินลงไปที่กาแล็กซิพและยิงกระสุน เวทีจะสิ้นสุดลงเมื่อมนุษย์ต่างดาวทั้งหมดถูกทำลาย ฟังดูดี แต่ปัญหาคือ Galaxip นั้นช้าเหมือนกากน้ำตาลและสามารถยิงได้ทีละนัดเท่านั้น ช้าเหมือนกากน้ำตาล ควบคู่ไปกับความจริงที่ว่าเอเลี่ยนนั้นเร็วเป็นสองเท่าของเรือและสามารถยิงกระสุนได้และเราก็มีเกมที่เล่นไม่สนุกเลย
Galaxian มีความท้าทายมากมาย แต่ในทางที่ไม่ยุติธรรมจนทำให้ผู้เล่นปิดตัวลง ศัตรูนั้นเร็วเกินไป ยิงมากเกินไป และ Galaxip เป็นขยะที่ไร้ค่าที่สุดในอวกาศ แพ้ก็ดีใจเพราะเห็นไอ้โง่ระเบิด มันเติมเต็มความรู้สึกสงบที่รบกวนฉัน